Odszkodowanie dlaczego warto skorzystać z usług radcy prawnego

Odszkodowanie za błąd medyczny – jakie są terminy przedawnienia? Roszczenia o zapłatę odszkodowania i zadośćuczynienia za błąd medyczny ulegają przedawnieniu. Na czym polega przedawnienie? Istota przedawnienia sprowadza się do tego, że w razie podniesienia zarzutu przedawnienia przez stronę przeciwną, poszkodowany nie uzyska należnych mu świadczeń, jeżeli od zdarzenia upłynął określony okres czasu. Wobec tego przed wystąpieniem na drogę sądową należy zbadać, czy roszczenia których ma się zamiar dochodzić nie są już przedawnione. Podstawowy termin przedawnienia wynosi sześć lat. Jednak w spawach o zapłatę odszkodowania i zadośćuczynienia z tytułu szkody powstałej na skutek błędu medycznego z reguły nie będzie miał on zastosowania, bowiem w takich przypadkach szkoda wynika zwykle z czynu niedozwolonego. Wówczas termin przedawnienia roszczeń wynosi 3 lata. Jest on liczony od dnia, w którym poszkodowany dowiedział się albo przy zachowaniu należytej staranności mógł się dowiedzieć o szkodzie i o osobie obowiązanej do jej naprawienia, czyli w zasadzie od dnia, w którym poszkodowany dowiedział się o popełnionym przez personel medyczny błędzie i jego skutkach. Termin ten jednak nie może być dłuższy niż dziesięć lat od dnia, w którym doszło do popełnienia błędu medycznego. Jeżeli błąd medyczny stanowi jednocześnie przestępstwo, to roszczenie o naprawienie szkody ulegnie przedawnieniu z upływem lat dwudziestu od dnia popełnienia przestępstwa bez względu na to, kiedy poszkodowany dowiedział się o szkodzie i o osobie obowiązanej do jej naprawienia. Przepisu Kodeksu cywilnego ustanawiają także specjalne reguły odnośnie okresu przedawnienia roszczeń przysługujących osobom małoletnich. Przedawnienie roszczeń osoby małoletniej o naprawienie szkody na osobie nie może skończyć się wcześniej niż z upływem lat dwóch od uzyskania przez nią pełnoletności.

Kto ponosi odpowiedzialność za błąd medyczny? Powyższe pytanie dotyczy odpowiedzialności cywilnej, czyli obowiązku naprawienia szkody. Zatem kto powinien naprawić szkodę powstałą na skutek błędu medycznego? Lekarz, szpital czy ubezpieczyciel? Zgodnie z polskim prawem odszkodowania lub zadośćuczynienia za błąd medyczny można w określonych przypadkach dochodzić od każdego z wyżej wymienionych podmiotów.

Odpowiedzialność lekarza za błąd medyczny będzie uzależniona od formy jego zatrudnienia. W przypadku gdy będzie to umowa o pracę, to lekarz będzie traktowany jako pracownik, co skutkuje tym, że naprawienia szkody za błąd medyczny należy domagać się od szpitala. Lekarz zatrudniony przez szpital na innej podstawie będzie odpowiadał za szkodę powstałą w wyniku błędu medycznego, razem ze szpitalem, tj. solidarnie. Co oznacza, że osoba poszkodowana na skutek błędu medycznego będzie mogła żądać odszkodowania lub zadośćuczynienia bądź od lekarza bądź od szpitala. Szpital natomiast będzie odpowiadał zawsze. Z tego względu w procesach o odszkodowanie lub zadośćuczynienie za błąd medyczny z reguły pozywany jest szpital, w którym pracuje lekarz, który dopuścił się popełnienia błędu medycznego. Należy także pamiętać, że zarówno szpital, jak i lekarz prowadzący indywidualną praktyką jest zobligowany przez przepisy prawa do posiadania ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej i w takim wypadku może okazać się warte powierzenie sprawy radcy prawnemu.

W takiej sytuacji dopuszczalne jest domaganie się naprawienia szkody od ubezpieczyciela, u którego podmiot zobowiązany do naprawienia szkody powstałej na skutek błędu medycznego wykupił polisę.  Wówczas zakład ubezpieczeń przeprowadzi stosowne postępowanie likwidacyjne i podejmie decyzję o wypłacie lub odmowie wypłaty odszkodowania lub zadośćuczynienia za błąd medyczny. Jeśli zakład ubezpieczeń odmówi wypłaty świadczeń lub będą one opiewały na zbyt niskiej zdaniem osoby poszkodowanej kwoty, to powinna ona dochodzić naprawienia szkody powstałej na skutek błędu medycznego na drodze postępowania sądowego.

Czy nie wykrycie choroby przez lekarza może zostać zakwalifikowane jako błąd medyczny, a w konsekwencji rodzić po jego stronie odpowiedzialność cywilną tj. czy moze być zobowiązany do odszkodowania za błąd medzyczny? 

Brak jest w przepisach prawa definicji błędu medycznego. W orzecznictwie, jak i w doktrynie jako błąd medyczny uznaje się sytuację, w której lekarz podjął działania, które były sprzeczne z powszechnymi zasadami aktualnej wiedzy i praktyki medycznej lub zaniechał ich podjęcia, kiedy było to uzasadnione w świetle wyżej określonych wartości.

W praktyce przyjmuje się, że nie wykrycie przez lekarza choroby stanowi błąd diagnostyczny, ponieważ lekarz błędnie rozpoznaje stan zdrowia swojego pacjenta. Może to wynikać z zaniechania przeprowadzenia szczegółowych badań czy pobieżnego przebadania pacjenta. Błąd diagnostyczny obejmuje także sytuacje, gdy lekarz postawi nieprawidłową diagnozę, tj. uzna, że jego pacjent cierpi na inną chorobę niż w rzeczywistości. W wyżej opisanych przypadkach poszkodowanemu askutek błędu medycznego niewątpliwie przysługuje odszkodowanie i zadośćuczynienie.

Obok błędu diagnostycznego, wyróżnia się jeszcze dwa inne rodzaje błędu, tj. błąd terapeutyczny i błąd rokowania. Pierwszy z nich wiąże się z niezgodnym z wiedzą i praktyką medyczną wykonaniem przez lekarza czynności leczniczych, np. podanie pacjentowi niewłaściwych leków. Błąd rokowania natomiast polega na postawieniu złej prognozy co do stanu zdrowia pacjenta. To z kolei może prowadzić do pogłębienia się negatywnych konsekwencji dla poszkodowanego, a zatem do pogorszenia się jego stanu zdrowia. W razie powstania szkody u pacjenta na skutek dwóch wyżej opisanych błędów medycznych, może on także dochodzić stosownego odszkodowania i zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, w czym może pomóc np. kancelaria radcy prawnego.

Jesteś osobą poszkodowaną w wypadku komunikacyjnym? Zdarzenie to doprowadziło do uszkodzenia ciała lub rozstroju Twojego zdrowia?

Jeśli tak, to pamiętaj, że możesz dochodzić od sprawcy wypadku lub od ubezpieczyciela odszkodowania za wypadek komunikacyjny, niezależnie od tego czy uczestniczyłeś w tym zdarzeniu jako kierowca samochodu czy „tylko” jako pasażer, pieszy lub rowerzysta.

W ramach odszkodowania możesz żądać m.in.:

zwrotu wszystkich kosztów związanych z Twoim leczeniem (leków, prywatnych wizyt u specjalistów, dojazdów do lekarzy, niezbędnego sprzętu medycznego),

różnicy pomiędzy pomniejszonym wynagrodzeniem z powodu pozostawania na zwolnieniu lekarskim a wynagrodzeniem normalnie Ci przysługującym,

zwrotu środków za uszkodzenie mienie, np. telefonu,

renty odszkodowawczej lub jej skapitalizowanej wartości.

Poza odszkodowaniem możesz także dochodzić zadośćuczynienia, tj. określonej sumy pieniężnej za doznaną krzywdą, czyli za wszelkie negatywne konsekwencje, które poniosłeś w związku ze zdarzeniem.

Z naszej wieloletniej praktyki wynika, że ubezpieczyciele zwykle początkowo odmawiają wypłaty świadczenia z tytułu odszkodowania oraz zadośćuczynienia. W sytuacji, gdy ubezpieczyciel zdecyduje się już na wypłatę jakiegoś świadczenia, to jego wysokość jest zwykle bardzo mocno zaniżona. Jeśli nie zgadasz się ze stanowiskiem ubezpieczyciela i chcesz uzyskać odszkodowanie i zadośćuczynienie odpowiadające rzeczywiście poniesionej przez Ciebie szkody, to skontaktuj się z doświadczonym radcą prawnym. Wiemy z jak wieloma negatywnymi konsekwencjami wypadki komunikacyjne mogą się wiązać, dlatego warto miec na uwadze powyższe okoliczności

Jedną z przyczyn, którą ubezpieczyciele powołują w uzasadnieniu decyzji odmawiającej wypłaty świadczenia jest niewielkie uszkodzenie pojazdów, mające świadczyć o tym, że poszkodowany nie doznał w ogóle obrażeń ciała lub miały one mniejszy niż twierdzi poszkodowany charakter. W związku z tym zakład ubezpieczeń odmawia wypłaty odszkodowania lub zadośćuczynienia, twierdząc że szkoda nie wystąpiła lub brak jest normalnego związku przyczynowo – skutkowego pomiędzy powstałą szkodą a zdarzeniem. Czy taka decyzja ubezpieczyciela jest prawidłowa?

Odpowiadając na powyższe pytanie, należy przede wszystkim zauważyć, że zaraz po wypadku osoby poszkodowane są zwykle badane przez lekarzy. W trakcie tych badań są stawiane odpowiednie diagnozy potwierdzające doznanie konkretnych obrażeń przez poszkodowanych. Stąd praktyka zakładów ubezpieczeń kwestionująca powstanie szkody ze względu na rozmiar uszkodzenia pojazdu jest nieprawidłowa, a okoliczność ta nie powinna mieć znaczenia dla ustalania faktu powstania szkody i jej rozmiaru. Bowiem zakres uszkodzeń pojazdów biorących udział w wypadku nie zawsze będzie odzwierciedlał doznaną przez poszkodowanego szkodę osobową. Nadto wypłacone przez ubezpieczyciela świadczenie z tytułu zadośćuczynienie ma rekompensować szkodę niemajątkową, czyli m. in. negatywne konsekwencje psychiczne, które często przejawiają się przykładowo w strachu przed podróżowaniem samochodem.

Należy także zwrócić uwagę, że ubezpieczyciel ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa będące wynikiem zdarzenia. Do normalnych następstw wypadków drogowych zalicza się z pewnością powstanie szkody osobowej, tj. wszelkie uszkodzenia kończyn i kręgosłupa. Wobec tego decyzja odmawiająca wypłaty odszkodowania uzasadniona brakiem normalnego związku przyczynowo – skutkowego pomiędzy powstałą szkodą a zdarzeniem będzie co do zasady bezzasadna.

Co zalecamy w takich sytuacjach? Poszkodowany ma wiele możliwości dochodzenia swoich praw po spotkaniu się z decyzją odmawiającą wypłaty świadczeń. Moze np. odwołac się od decyzji ubezpieczyciela, wnieść pozew do sądu lub poradzić doświadczonego radcy prawnego.